Bu bir taslaktır...

Birilerinin bi yerlerde yapmış olduğu herhangi bir şey, birçok başka şey ya da şeylerin tetikleyicisi olabilmektedir. Kelebek etkisi de diyorlar buna. Diyalektik, sebep-sonuç, vesile olmak olarakta tanımlanabilir...

İzlediğim bir film(Limit Yok) bunları da kapsıyor olmasına rağmen, esas vurgusu kişinin potansiyelini zirvede kullanabilmesi için geliştirilmiş bir ilacın,(ölüme götüren yan etkileri de olan) bunu sağlıyor olması.

İnsanın canı bazen pamuk ipliğine bağlı olmuyor mu?
Bir kaş kaldırma(bir büyüğümüz ya da saygı duyduğumuz biri tarafından yapıldığında) hareketlerimizi sınırlandırmıyor mu? yerine göre.
Peki bir gülümseme(çocuğumuzun, karımız/kocamız/sevgilimizin) ile dünyalar bizim olmuyor mu? bazen.
Bütün dünya size cephe almış gibi dururken, bir dost eli ile hayata tutunduğunuz olmuyor mu?

Oluyor. Evet oluyor da, mesele bu da değil.

Mesele şu; Po-tan-si-ye-li-mi-zi maksimum seviyede kullanabilmemizin bir yolu var mı?

Benim çözüm önerilerim;
Spor yapmak, fazla sıkıcı olmasına musade etmeden.
Birilerine, bildiğimiz bir şeyleri öğretmek.(Bilgisar, ensturuman bibi...)
Yeni bişey öğrenmek.(yeni bir dil, tarihten bir kesit, bir spor dalı gibi...)
Hatırlama egzersizleri.(eski tanıdıklarımızın isimleri, eski yaşadıklarımızın detayları gib...)
Kitap okumak. (mümkünse farklı kültürlerden ve farklı ilgi alanlarında...)
Yaşanılan günün notunu almak birkaç cümle ile, bu yazılanları gözden geçirmek periyodik olarak.
Kişişel bakımı boşvermemek.(fazla abartmadan)
Sinama, hatta tiyatroyu takip etmek.(notlarını alıp, daha sonra okumak aynı zamanda)

Önerilerime ilave olacak önerilenirizi esirgemezseniz sevinirim.

Her bir ilave, yazıyı taslak olmaktan uzaklaştırmaya yardımcı olacaktır, her bir ilave bir kanat çırpış(kelebek etkisi) olacaktır :)